Ülkemiz Neden Bu Hale Geldi?

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Bir zamanlar komşuluk ilişkilerinin güçlü olduğu, yardımlaşmanın bir yaşam biçimi haline geldiği, güvenin toplumsal yapının temel taşı olduğu bir toplumduk.
Ancak bugün, bu değerlerin yerini güvensizlik, çıkar çatışmaları ve insan ilişkilerindeki yabancılaşma aldı. Peki, neden ve nasıl bu hale geldik?
Toplum olarak bir zamanlar dürüstlük ve güvenilirlik ile tanınırdık. Sözümüz senetti; birine güven verdiğimizde, bu güvenin boşa çıkmayacağına inanılırdı. İşimizde hile olmaz, ürettiklerimiz her zaman kaliteliydi. Bizim için alın teri ve emeğin değeri büyüktü. İşimize, sanatımıza ve insanlığa olan bağlılığımızla örnek gösterilen bir millettik. Aile yapımız sağlam, geleneklerimiz ise adeta toplumun kanunları gibiydi. Kültürel bağlarımız, bizi bir arada tutan, birbirimize bağlı kılan güçlü bir çimento gibiydi.
Bir zamanlar toplum olarak yardımlaşmanın, dayanışmanın kıymetini bilen insanlardık. Mahallemizdeki herkes birbirini tanır, komşunun derdi hepimizin derdi olurdu. İmece usulü yardımlaşmalarla işler el birliğiyle halledilir, kimse yardımsız kalmazdı. Fakirdik belki, ama hep birlikte mutluyduk. Ufak bir tebessüm bile gönlümüzde yer bulur, küçücük sevinçlerle mutlu olurduk. Selam verip selam almak, yolda birbirimize hal hatır sormak, nezaket göstermek alışkanlığımızdı. Toplumsal bağlar, insanları birbirine yakın kılar, sıcak bir dostluk iklimi yaratırdı.
Bugün ise toplum olarak birçok değeri kaybetmiş gibiyiz. Sokakta tanımadığımız biriyle konuşmaya, selamlaşmaya bile çekinir hale geldik. Güven yok oldu, insanlar birbirine şüpheyle bakıyor. Herkes yalnızlaştı, bireyselleşti, ortak değerler ve güven duygusu yıprandı. Artık, yardımlaşmanın yerini çıkar hesapları aldı, insanlara karşı duyulan iyi niyetin yerini güvensizlik kapladı.
Biz bir zamanlar sanatkâr bir millet olarak bilinir, el emeği ve marifetlerimizle adımızı duyururduk. Sanat ve el becerileri, sadece ekonomik bir kazanç kapısı değil, aynı zamanda toplumun ruhunu besleyen bir değerdi. Yaptığımız işler incelikli, zarif ve özenliydi. Her şeyde bir sanat, bir estetik arar, insanlığımızı yansıtacak şekilde çalışırdık. Bugün ise bu değerlerin göz ardı edildiği, hızla tüketilen, değerlerden yoksun bir kültürün etkisi altına girdik.
Toplum olarak yaşadığımız en büyük kayıp, insanlık ve ahlak değerlerinin erozyona uğramasıdır. Bizim toplumumuz, komşusu açken tok yatmayan, yardımlaşmayı bir yaşam tarzı olarak benimseyen bir toplumdu. Bugün ise insanlar arasında derin uçurumlar var. Artık kimse kimseye güvenmiyor, kimse komşusunun derdine derman olmuyor. Bu yabancılaşma, insanları birbirinden kopardı, toplumu böldü.
Eskiden büyüğe saygı, küçüğe sevgi gösterilirdi. Şimdi ise bu değerler kaybolmuş durumda. Genç nesil, geçmişin mücadelesinden, ülkenin nasıl kazanıldığından bihaber bir şekilde yaşıyor. Vatan, millet, bayrak gibi değerlerin nasıl oluştuğu, bu toprakların ne bedellerle kazanıldığı, kimlerin bu uğurda can verdiği, bugün sahip olduğumuz özgürlüklerin ve imkanların hangi fedakarlıklar sonucunda elde edildiği unutulmuş gibi.
Bugün geldiğimiz noktada, toplum olarak büyük bir yozlaşmanın ve güvensizliğin pençesine düştük. İnsani değerler, nezaket, yardımlaşma, dürüstlük ve saygı gibi kavramlar birer birer yitirildi. İnsanlar birbirine şüpheyle bakar hale geldi, selamlaşmak, hal hatır sormak bile bir lüks oldu. Toplumdaki bu güvensizlik ortamı, bireyleri yalnızlığa itti. Bu yalnızlık ise şiddete, bencilliğe ve hoşgörüsüzlüğe zemin hazırladı.
Bugün, büyük bir yol ayrımındayız. Ya kaybettiğimiz bu değerleri yeniden kazanıp, toplumumuzu eski güzelliklerine kavuşturacağız ya da bu yozlaşmanın bizi daha da derin bir karanlığa sürüklemesine izin vereceğiz. Geçmişte sahip olduğumuz dayanışma, güven ve insanlık değerlerini hatırlayıp, bunları yeniden inşa etmek için çabalamalıyız.
Toplum olarak yeniden silkelenip, unuttuğumuz değerleri hatırlamalı, kaybettiklerimizi geri kazanmak için bir adım atmalıyız. Bir zamanlar güvenin, yardımlaşmanın, dürüstlüğün ve insanlığın ön planda olduğu bir toplumduk. Bugün ise yeniden bu değerlere sarılmak, geçmişimizin kıymetini bilerek geleceği inşa etmek zorundayız. Aksi takdirde, bu yozlaşma bizi daha da derin bir karanlığa sürükleyecektir.
Artık uyanma ve toplumsal değerlerimizi yeniden inşa etme zamanı. İnsanlığımızı, nezaketimizi, güvenimizi geri kazanarak, geçmişin o güzel günlerine yeniden dönebiliriz. Toplum olarak birbirimize güvenmeye, dayanışmaya ve insanlığımızı hatırlamaya her zamankinden daha fazla ihtiyacımız var.
Bir sonraki yazımda buluşmak üzere sağlıkla kalın
Atilla Güney www.moradergisi.com www.bursadasondakika.com “İYİLİK İNSANA YAKIŞIR”

Atilla GÜNEY