Terörsüz Türkiye Süreci: Belirsizlikler, Umutlar ve Muhtemel Senaryolar

0

BEĞENDİM

ABONE OL

News

0

Türkiye’nin son kırk yılına damga vuran en büyük iç güvenlik sorunu olan terör, özellikle PKK merkezli gelişmelerle hem iç politikayı hem dış ilişkileri şekillendirmeye devam ediyor. Son yıllarda, “Terörsüz Türkiye” vizyonu kamuoyunda daha fazla dile getirilirken, bu sürecin kırılgan doğası, siyasi figürlerin kaybı ve örgüt içi dinamiklerdeki değişimle birlikte yeni bir değerlendirme ihtiyacını doğurdu. Özellikle yakın zamanda Sırrı Süreyya Önder’in vefatı, sürecin geleceği açısından ciddi soru işaretleri doğurmuş durumda.
Sırrı Süreyya Önder, çözüm süreci döneminde HDP içerisinde hem siyasi hem de entelektüel bir figür olarak önemli bir rol üstlenmişti. Özellikle İmralı ile devlet heyeti arasında kurulan iletişimin samimi, yapıcı ve sürdürülebilir hale gelmesinde aracılık rolü üstlenmişti. Önder’in vefatı, bu anlamda sadece bir siyasetçinin kaybı değil, aynı zamanda güven inşa süreçlerinde etkili olmuş bir kanalın kapanması olarak da değerlendirilebilir.
Bu kaybın ardından süreç, şu an için daha çok devletin inisiyatifinde ve sahadaki güvenlik politikaları ekseninde yürümekte. Ancak yapıcı diyalog kanallarının yeniden kurulması için hem Kürt siyasi temsilcilerinin hem de sivil toplumun yeni liderlik figürleriyle sürece sahip çıkması elzem hale geliyor.
PKK’nın silah bırakması meselesi uzun süredir Türkiye’nin güvenlik ve siyasi gündeminde yer alıyor. Ancak örgütün iç dinamiklerinde bu konuya dair ciddi bir dönüşüm yaşandığına dair somut bir işaret henüz yok. Kandil kanadı zaman zaman “şartlı” çözüm mesajları verse de bu söylemler genellikle sahadaki gerilimi düşürmekten ziyade zaman kazanma stratejisi olarak yorumlanıyor.
Bununla birlikte, bölgesel gelişmeler –özellikle Irak ve Suriye’deki jeopolitik dengelerin değişmesi– PKK’nın hareket kabiliyetini önemli ölçüde sınırlamış durumda. Bu durum örgüt içinde yeni stratejileri zorunlu kılabilir. Silah bırakma, sadece dış baskılarla değil, örgütün kendi iç dinamiklerinde ciddi bir paradigma değişimiyle mümkün olabilir.
Abdullah Öcalan’ın İmralı’daki konumu, özellikle çözüm süreci döneminde kritik bir merkezdi. Ancak uzun süredir kamuoyuna veya örgüt tabanına ulaşan bir mesajının olmaması, bu etkinliğin azaldığına işaret ediyor. Öcalan’ın süreç üzerindeki etkisinin devam edip etmediği, ileride kamuoyuna yansıyacak olası bir açıklamayla netleşebilir.
Kandil’in ise hâlâ örgütün merkez karargâhı olması nedeniyle belirleyici bir rolü var. Ancak burada da ideolojik ayrışmalar ve saha üzerindeki kontrol kaybı gibi etkenler, Kandil’in mutlak belirleyiciliğini sorgulatıyor.
Terörsüz bir Türkiye’nin sadece güvenlik değil, ekonomik alanda da ciddi bir rahatlama sağlayacağı görüşü, hem kamuoyu hem uzmanlar nezdinde ağırlık kazanıyor. Özellikle yüksek askeri harcamaların düşmesi, kırsal alanlara güvenli yatırım ortamının sağlanması, turizmin canlanması ve iç göçün azalması, ekonomik göstergelere doğrudan etki edebilir.
Yüksek enflasyonun temel nedenleri arasında güvenlik harcamaları doğrudan ilk sıralarda yer almasa da, dolaylı etkileri –özellikle yatırım ortamındaki belirsizlikler ve cari açık üzerindeki yük– hissedilir. Dolayısıyla, barış ortamının tesis edilmesi halinde, ekonomik istikrar için güçlü bir zemin oluşabilir.
Terörsüz bir ortamın en kıymetli çıktılarından biri de, toplumsal barış ve kardeşlik duygusunun güçlenmesidir. Bugün hâlâ birçok aile, terörün doğrudan etkilediği bir geçmişe sahip. Bu travmanın sona ermesi ve yeni nesillere daha umutlu bir ülke bırakılması için atılacak her adım, toplumun bütün kesimlerini olumlu etkileyebilir.
Eğer PKK, silah bırakma kararı alır ve bu resmen ilan edilirse, Türkiye için tarihi bir dönüm noktası yaşanabilir. Bu durum, sadece iç politikada değil, uluslararası arenada da Türkiye’nin elini güçlendirir. Ancak bu sürecin yönetilme biçimi, toplumun tüm kesimlerinin sürece ne kadar dahil edildiği ve güvenin ne ölçüde sağlandığı belirleyici olacaktır.
“Terörsüz Türkiye” hayali hâlâ uzak değil. Ancak bu hayalin gerçeğe dönüşmesi; kararlı bir siyasi irade, güçlü bir sivil toplum, cesur reformlar ve şeffaf bir iletişim süreciyle mümkün olabilir. Diyalog ve güven inşa süreci, bu yolun en sağlam taşlarını oluşturacaktır.

Atilla